KABAK YETİŞTİRİCİLİĞİ

Cucurbit ailesinin taksonomisi üç farklı cucurbit türünden oluşur.

Cucurbita maxima
Cucurbita pepo
Cucurbita moschata

Kabak, meyve üreten ve en lezzetli sebzelerden biri olarak kabul edilen sürünücü veya dikine gelişen bir mahsuldür. Salatalıklar arasında kabak, en yaygın ve düzenli olarak yetiştirilir, çünkü zengin bir A vitamini ve fosfor kaynağıdır. Element olarak bol miktarda kalsiyum ihtiva eder. Kökeni Meksika ve Güney Amerika’dır.

İKLİM İSTEKLERİ

Kabak, hem baharlık hem de güzlük mevsimde yetiştirilebilir. Çevrenin meyvenin gelişimi ve kalitesi üzerinde belirgin bir etkisi olabileceği görülmüştür. İyi büyüme için optimum ortalama sıcaklık yaklaşık 18 – 27 derece olmalıdır. Aynı şekilde, ılık sıcaklık ve düşük bağıl nem, meyve oluşumunu ve meyvenin kalitesini arttırır.

Kabak tohumları, toprak sıcaklığının 15 °C’yi bulmasıyla çimlenir, ancak en iyi 29 ° C ila 32 °C’de çimlenir. Kabak bitkisi en iyi 23 ° C ila 29 ° C (gündüz) ve 15 ° C ila 21 ° C (gece) sıcaklıklarında yetişir. Kabak bitkisi 10 °C’nin altındaki sıcaklıklarda gelişimi durur ve bitkiler ciddi şekilde hasar görebilir. Eksi derecelere yaklaşık 1 saat maruz kalan bitki ölür.

Erken yaz kabakları için üretim, plastik malç ve / veya sera sistemiyle toprak sıcaklıklarını yükseltir ve muhtemel düşük hava sıcaklıklarına karşı önlem alınmış olunur. Düşük sıcaklıklar ayrıca çiçeklenmeyi ve meyve tutumunu da olumsuz etkiler.
Kabakgiller monoecious bitkilerdir, yani her bitki hem erkek hem de kadın çiçek açar. Bu nedenle tozlayıcı bitkiye ihtiyaç duymaz. Erkek ve dişi çiçekler birbirinden farklıdır ve erkek çiçekler meyve oluşturmaz. Bununla birlikte, erkek polen olmadan dişi çiçek meyve oluşturmaz.

TOPRAK İSTEKLERİ

Kabak bitkisi birçok toprak türünde gelişir, ancak organik olarak zengin bir ortamda daha iyi büyür. 5,6 ila 6,5 arasında bir toprak pH aralığı önerilir. Kabak, iyi drene edilmiş topraklarda iyi büyür. Kumlu tınlılar idealdir. Ayrıca kil topraklarında iyi yetişir, ancak topraklar ıslandığında ve meyve kirlendiğinde ve temizlenmesi zor olduğundan hasat yapmak zordur.

EKİM

Kabak bitkisi sadece tohumla çoğaltılır. Öyle ki kabak tohumu en kolay çimlendirilebilen ve uzun süre canlılığını koruyabilen bir tohumdur. Kabak minimum toprak işleme ile yetiştirilebilir.

Ekim mesafeleri;

Sıra Arası Mesafe 140 – 180 cm Sıra Üzeri Mesafe 50 – 70 cm olabilir.

Tohum iri olduğu için rahatlıkla 1,5 cm derinliğe kadar gömülebilir.

Kabak, diğer sebzelerle iyi rotasyonlu ürünlerdir. Çünkü genellikle sonbaharda hasadı planlanan bitki Mayıs sonunda veya Haziran başında ekilebilir ve bu nedenle bir dikim programına iyi uyum sağlar.

Ilıman bölgelerde ise eylül ayıyla beraber ilk güzlük ekiliş başlar ta ki nisan ayına kadar devam eder ve çoğunlukla erkencilik ve soğuklara karşı önlem için örtü altına alınır. Sera sistemi 6 metre baranlar veya yüksek seralar şeklinde olabilir.

Ekilişler tohumun direk toprağa atılması veya fidelikten şaşırtılması şeklinde olabilir. Tabi ki fidelik sistemi ek maliyetler dışında erkencilik sağlayacaktır. Kabak tohumu iri olduğundan en geniş viyol gözleri tercih edilmelidir.

GÜBRELEME

Gübre oranı toprak analizine bağlıdır. Kabak bitkisinde genel tavsiye olarak; dikim zamanında, vejetatif büyüme döneminde, çiçeklenme ve meyve dönemlerinde olmak üzere dört kez gübre uygulanır. Dikimle beraber sırta uygulanacak hayvan gübresi kabak bitkisinin büyümesine çok katkı sağlayacaktır.

SULAMA

Kabak, iyi bir verim, bitki gelişimi ve meyve gelişimi için için bol miktarda nem gerektirir. Kuraklığa toleranslı olmasına rağmen, düzenli sulama sayesinde daha yüksek verim elde edilir. Karık sulama, yağmurlama sulama ve damlama sulama yöntemlerinin hepsi kabak için uygulanabilir. Her zaman için ekonomik açıdan daha kazançlı olan damlama sulama şekli tercih edilmektedir.

Kabak bitkisi diğer tek yıllık bitkilere nispeten daha köklüdür (1,2 ila 1,8 m) ve bu sayede kuru koşulları tolere edebilir. Bununla birlikte, uzun süreli kuru dönemler zayıf meyve tutumuna ve / veya zayıf meyve vermesine neden olacaktır.

Bitkiler ıslak koşulları da oldukça iyi tolere eder, ancak yaprak hastalıkları ve meyve çürüklüğü artar.

Yabancı ot yönetimi bu mahsulün üretiminde en önemli sınırlayıcı faktör olarak tanımlanmıştır. Zayıf ot yönetiminin zayıf mahsul stantlarına ve çoğu durumda mahsullerin yabani otlara tamamen terk edilmesine yol açtığı görülmüştür. En yaygın ayıklama ve yetiştirme yöntemleri elle çekme ve çapalamadır. Yabancı ot büyümesini kontrol etmek için bitkiler iki haftalık olduğunda başlar. Malçlama yabancı ot kontrolünde etkin rol oynamaktadır.

Arılar, tüm üzüm bitkilerinin üretiminin önemli bir parçasıdır. Yabani arılar ve diğer böcekler normalde küçük sahaları tozlaştırmak için yeterlidir. Ancak, alanların daha büyük olduğu yerlerde 10 – 20 dekarı tozlaştırmak için arı kovanı getirilmesi verimi artıracaktır.

Zayıf tozlaşma, zayıf şekilli meyvenin yanı sıra aşırı çiçek damlası ile sonuçlanır.

Çiçek çürüğü çürüklüğü kalsiyum eksikliği ile ilişkilidir. Toprakta uygun seviyelerde kalsiyum mevcut olsa bile, kalsiyum eksiklikleri oluşabilir. Bu nedenle, uygun toprak nemi bitkinin kalsiyumu emmesi için gereklidir. Kabak çiçeği uçlarında çürük semptomlarında meyvenin çiçek ucunda kösele bir görünüm içerir. İleri dönemde bu bozukluk meyvenin kararmasına ve çürümesine neden olur. Çiçek çürümesinin önlenmesi, ilk önce yeterli miktarda topraktaki kalsiyum seviyesi bulundurmaktan geçer. Ek olarak, topraktaki kalsiyum / magnezyum dengesi aşırı magnezyum seviyesi olmayacak şekilde ayarlanmalıdır. Magnezyum ve kalsiyum bir bitkide alım için rekabet edebilir.

HASAT

Kabak mahsulünün erken hasadı meyve kalitesini düşürür. Bu nedenle, hasat doğru aşamada yapılmalıdır.